ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਸ਼ਹੀਦੀ
-ਸਤਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸੱਤੀ (ਕੈਲਗਰੀ)- ਕੈਨੇਡਾ
ਗੁਰੁ ਮੇਰੈ ਸੰਗਿ ਸਦਾ ਹੈ ਨਾਲੇ।। ਸਿਮਿਰਿ ਸਿਮਿਰਿ ਤਿਸੁ ਸਦਾ ਸਮ੍ਹਹਾਲੇ ॥
ਤੇਰਾ ਕੀਆ ਮੀਠਾ ਲਾਗੈ।। ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਨਾਨਕੁ ਮਾਂਗੈ।।
ਹਾੜ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਤਪਦਾ ਸੂਰਜ ਗਰਮ ਤਪਦਾ।
ਦੇਖ ਦੇਖ ਗੁਰੂ ਠੰਢਾ ਚੰਦੂ ਦਾ ਹਿਰਦਾ ਤਪਦਾ।
ਭਾਣਾ ਤੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਦਾ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗਦਾ।
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਤੇ ਬੈਠਾਂ ਗੁਰੂ ਜਰਾਂ ਨਹੀਂ ਤਪਦਾ।
ਰੱਬ ਰੱਬ ਕਹੇ ਪਿਆਰਾ ਸਿਦਕੋ ਨਹੀਂ ਡੋਲਦਾ।
ਜਗਤ ਦਾ ਗੁਰੂ ਪੰਜਵਾਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਲੱਗਦਾ।
ਚੰਦੂ ਪਾਪੀ ਨੇ ਸੀ ਉਦੋਂ ਪਾਪ ਨੂੰ ਕਮਾ ਲਿਆ।
ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਨੂੰ ਤਵੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਲਿਆ।
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਦਾ ਰੰਗ ਲਾਲ ਅੰਗਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਪਿੰਡਾਂ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਲਾਲੋ ਲਾਲ ਸੀ ਹੋ ਗਿਆ।
ਤੱਤੇ ਰੇਤ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ।
ਚੰਦੂ ਦੀਵਾਨ ਦਾ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਹਿਰਦਾ ਕੰਬਿਆ।
ਪੰਜਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਤਵੀ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਲਾਲਿਆ।
ਪਾਪੀਆਂ ਨੇ ਤੱਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਦੇਗਾ ਉਬਾਲਿਆ।
ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਉੱਬਲਦੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਲਿਆ।
ਤੱਤੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਕੱਢਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਕਰਿਆ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਸ ਹੱਡੀਆਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋ ਗਿਆ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਤਪਦਾ ਸਰੀਰ ਠੰਢੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਠੇਲ੍ਹਿਆ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਰਾਵੀ ਦਰਿਆ ਨੇ ਗਲਵੱਕੜੀ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ।
ਸੱਤੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ਹੀਦੀ ਨੂੰ ਸੀ ਪਾਲਿਆ।
ਪੰਜਵੇਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦਾ ਸਿਰਤਾਜ ਕਾਹਲ਼ਿਆ।
ਹੁਣ ਵੀ ਅੰਬਰ ਤੇ ਹਰ ਗੁਰੂ ਪਿਆਰਾ ਰੂਹੋ ਰੋਇਆ।
ਸਤਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੇ ਸਿਰ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਨੂੰ ਝੁਕਾਇਆ।
ਅੱਜ ਵੀ ਸੰਗਤਾਂ ਨੇ ਠੰਢੇ ਸ਼ਰਬੱਤ ਦੀਆਂ ਸ਼ਬੀਲਾਂ ਲਗਾਈਆ।
Comments
Post a Comment