ਭਾਗ 15 ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਡਰਾ-ਡਰਾ ਕੇ ਮਾਪਿਆਂ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨੇ ਤ੍ਰਰਾਹ ਕੱਢਿਆ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਨੇ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ

ਸਤਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸੱਤੀ-(ਕੈਲਗਰੀ)- ਕੈਨੇਡਾ satwinder_7@hotmail.com

ਲੋਕ ਬੰਦੇ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਲਿਆ ਕੇ ਹਟਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਗਰ ਪੈ ਜਾਣ, ਉਸ ਦੀ ਦਾਲ ਰੋਟੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਦੂਜੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਬਹੁਤ ਖ਼ਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਅਗਲੇ ਦੇ ਕੀ ਪਾਇਆ ਹੈ? ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਕੀ ਹੈ? ਉਸ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਕਮੀ ਹੈ? ਫਲਾਣੇ ਕਾਮ ਵੱਲ ਸੁਰਤੀ ਇੰਨੀ ਕਿਉਂ ਹੈ? ਫਲਾਣੇ ਦੇ ਬੱਚਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ?ਜਿਸ ਦੀ ਕਾਮ ਵੱਲ ਸੁਰਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਤੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਤੇਰੀ ਪਾਵਰ ਕਿਵੇਂ ਮੁੱਕ ਗਈ? ਇਸ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਾ। ਇਸ ਵੈਦ ਕੋਲ ਜਾ। ਉਹ ਤੇਰੀ ਪਸੂ ਵ੍ਰਿਤੀ ਦੀ ਊਰਜਾ ਵਧਾਉਣ ਦੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਦੇਵੇਗਾ। ਕਈ ਸਾਧ, ਜੋਗੀ, ਸਿਆਣੇ ਲੋਕ, ਕਾਮ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਦੁਸ਼ਮਣ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਦੱਬਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਦੀ ਤਾਕਤ ਘਟਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਐਸਾ ਕੰਮ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕਰਦਾ, ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਫੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਹਨਤਾਂ ਪਾਉਣੋਂ ਨਹੀਂ ਹਟਦੇ। ਜ਼ਿਆਦਾ-ਤਰ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਇਸੇ ਗੱਲੋਂ ਜਲਦੀ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਈ ਉਹ ਕੰਧਾਂ ਕੋਠੇ ਟੱਪਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਬਗੈਰ ਕੋਈ ਸਰੀਰ ਸਬੰਧ ਕਰ ਲਵੇ। ਉਝ ਹੀ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਲੋਕ ਜਾਂ ਮਾਪੇਂ ਦੇਖ ਲੈਣ। ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡ, ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚੋਂ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲ਼ਾ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਛੁਪਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਨ ਉੱਤੇ ਵੀ ਇਤਰਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਧਰਮਕਿ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, “ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ 9 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਚੱਕੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਘੜੇ ਗ਼ੁਲੇਲੇ ਮਾਰ ਕੇ ਤੋੜ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। “ ਐਸੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਕੇ ਢਾਢੀ ਸੁਆਦ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਪਾਣੀ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਪੈ ਜਾਵੇ। ਕੱਪੜੇ ਭਿੱਜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਰੀਰ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਲੱਗਣ ਤੇ ਅੰਗ-ਅੰਗ ਦਿਸਦਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਲੋਕ ਐਸੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਦੇ ਸੋਹਲੇ ਵੀ ਸੁਣਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਵੀ ਮੱਥੇ ਟੇਕਦੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ, “ ਇਹ ਮਨ ਘੜਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਕਵਾਸ ਹਨ। “

ਕੋਈ ਵੀ ਬੰਦਾ ਆਪਦੀ ਕਦੇ ਕੋਈ ਹਾਲਤ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦਾ। ਆਪਦੇ ਅੰਦਰ ਕੀ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਹੈ? ਆਪ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਿਆ ਗੁੱਲ ਖਿਲਾਰੇ ਹਨ? ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਬਥੇਰੀ ਪੱਟੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹੀ ਲੋਕ ਆਪਦੇ ਘਰ ਦੇ ਕੁਆਰੇ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਕੰਨ ਮੁੰਦ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਕਿਤੇ ਇੰਨਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਗਿਆਨ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ? ਕਿੰਨੀ ਬੇਵਕੂਫ਼ੀ ਦੀ ਬਾਤ ਹੈ? ਜੋ ਸਰੀਰ ਦੇ ਅੰਗ ਬੰਦੇ ਦੇ ਹਨ। ਬੰਦੇ ਦੇ ਆਪਦੇ ਅੰਗ ਹਨ। ਆਪਦਾ ਨਗੇਜ ਬੰਦਾ ਖੁਦ ਦੇਖਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਦੁਨੀਆਂ ‘ਤੇ ਬੰਦਾ ਤੇ ਚੀਜ਼ ਬਣੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਸ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਹੋਣਾ ਹੀ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਸੈਕਸ ਦਾ ਗਿਆਨ ਤਾਂ ਜਾਨਵਰ, ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੈ। ਜਾਨਵਰ, ਪਸ਼ੂ, ਬੰਦੇ ਵਿਚੋਂ ਇਕੋ ਜਿਹੀ ਸਮਾਟ ਆਤਮਾਂ ਹੈ। ਹਰ ਆਤਮਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣ, ਪੀਣ, ਸੌਣ, ਸੈਕਸ ਤੇ ਬੱਚੇ ਜੰਮਣ, ਪਾਲਣ ਦੀ ਸੋਜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਅੱਜ ਤੱਕ ਕੈਲੋ ਨੂੰ ਹਰ ਗਲੀ ਮਹੱਲੇ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਕੁੜੀ ਨਹੀਂ ਖੰਡ ਦੀ ਪੂੜੀ ਹੋਵੇ। ਕੋਈ ਵੀ ਮੁੰਡਾ ਕੈਲੋ ਨੂੰ ਫੱਕਾ ਮਾਰ ਲਵੇਗਾ। ਕੈਲੋ ਨੂੰ ਪੰਜਵੀਂ ਕਲਾਸ ਕਰਨ ਪਿੱਛੋਂ, ਕੰਨਿਆ ਕੁਆਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਦਾ ਸਕੂਲ ਅਲੱਗ ਸੀ। ਐਸੇ ਮਾਪਿਆਂ ਤੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੁੱਛੇ, ਕੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਕ ਫ਼ਰਮਾਉਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਸਕੂਲ, ਕਾਲਜ ਦੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀਆਂ-ਮੁੰਡੇ ਕੋਈ ਪੁੱਠਾ ਸਿੱਧਾ ਹੱਥ-ਪੱਲਾ ਮਾਰ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਇਹ ਸਬ ਕੁੱਝ ਕਲਾਸ-ਰੂਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ, ਕਣਕਾਂ, ਕਮਾਦਾਂ, ਘਰਾਂ, ਹੋਟਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੈਲੋ ਦਾ ਪੰਜਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਾਲੇ ਤੇ ਬੀਹੀ ਦੇ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ, ਬੋਲਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਜੋ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਰਲ ਕੇ, ਪੰਜਵੀ ਜਾਂ ਅੱਠਵੀਂ, ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਿਲਣ ਉੱਤੇ ਮਾਪੇ, ਅਧਿਆਪਕ ਇਸ ਤਰਾਂ ਪਾਬੰਦੀ ਲੱਗਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਗੁਨਾਹ ਗਾਰ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੋਣ। ਐਸੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਐਸਾ ਹੀ ਬੀਤਿਆ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਜੋ ਦੁੱਧ ਦਾ ਫੂਕਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਲੱਸੀ ਨੂੰ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਪੀਂਦਾ ਹੈ।

ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਲੋਕ ਕੈਲੋ ਦੀਆਂ ਗੁਆਂਢਣਾਂ ਵਾਂਗ ਬਹੁਤ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਰਾਖੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਲੋਕ ਇਕੱਠੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੀ ਦੇਖ ਲੈਣ। ਭੋਰਾਂ ਵੀ ਕੋਈ ਸੂਹ ਮਿਲਦੇ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਵਧਾ-ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ, ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਕੈਲੋ ਵਿਆਹ ਵੇਲੇ ਤੱਕ ਐਸੀਆਂ ਖ਼ਤਰੇ ਦੀਆਂ ਘੰਟੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚੀ ਰਹੀ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਮਾਪਿਆਂ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਸਣੇ, ਸਬ ਨੂੰ ਇਹੀ ਫ਼ਿਕਰ ਸੀ। ਕੀ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਦੀ ਖੇਡ ਵਿੱਚ ਨਿਪੁੰਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ? ਇਸੇ ਲਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈਣੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਲਈ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਕੀ ਉਸ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦੋਨੇਂ ਨਿਪੁੰਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ? ਕਿਤੇ ਕੱਚੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਹੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਖੇਡ ਰਹੇ? ਇੰਨਾ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੁੱਛੇ ਨਵ-ਵਿਆਹੇ ਜੋੜੇ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਲਾਮਾ, ਫੇਰਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੋਈ ਮੰਤਰ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਹੈ? ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਸਬ ਦੀ ਮਨ ਭਾਉਂਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਣ। ਅੱਜ ਤੱਕ ਤਾਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲਾਈ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਕਾਮ ਬਾਰੇ ਗਿਆਨ ਨਾਂ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਕਾਂਮ ਦੀ ਹਵਾ ਨਾ ਲਗ ਜਾਵੇ। ਇਹ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਪਹਿਲੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਬਿੱਲੀ ਮਾਰ ਲੈਣ। ਨਿਆਣਾ ਜਮਾ ਲੈਣ। ਮਾਪਿਆਂ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੇ ਕਿਆ ਕਹਿਣੇ ਹਨ? ਜੇ ਬੰਦਾ ਅੱਗ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਕਿਵੇਂ ਪਾਵੇਗਾ? ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਡਰਾ-ਡਰਾ ਕੇ ਮਾਪਿਆਂ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨੇ ਤ੍ਰਰਾਹ ਕੱਢਿਆ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੰਨਾ ਦੀ ਹੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਨਾਲ ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਾਨੀ ਦੁਸ਼ਮਣ, ਜ਼ਹਿਰ ਦੀ ਪੂੜੀ, ਬਲਾਤਕਾਰੀ ਸਮਝਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਲਾਤਕਾਰੀ ਦੇ ਭਾਵੇਂ ਅਰਥ ਐਸੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੁੰਡੇ-ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਵੀ ਪਾਪ ਤੇ ਗੁਨਾਹ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਕਈ ਬਾਰ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਵੀ ਇੱਕ ਸਾਥ ਹੋਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦੁਨੀਆ ਨਹੀਂ ਬਖ਼ਸ਼ਦੀ। ਲੋਕ ਸਬ ਦਾ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾਂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਕਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।