ਬਚਾਲਾ ਪੂਰਨਾਂ ਵੇ ਮੈ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਹਾਂਣਦੀ
ਸਤਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸੱਤੀ-(ਕੈਲਗਰੀ)- ਕਨੇਡਾ satwinder_7@hotmail.com


ਰਾਜਿਆਂ ਤੂੰ ਲੱਗੇ ਮੇਰੇ ਪਿਉ ਵਰਗਾ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ ਸਵੀਕਾਰਾਂਗੀ।

ਰਾਜਿਆਂ ਤੂੰ ਤਾਂ 60 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਬੁੱਢਾ ਵੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੌਲਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ।

ਲੂਣਾਂ ਰਾਜੇ ਮੂਹਰੇ ਹੱਥ ਦੋਂਨੇ ਬੰਨਦੀ। ਪੈਰੀ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਮਿੰਨਤਾਂ ਨੂੰ ਕਰਦੀ।

ਹੋਇਆ ਕੀ ਜੇ ਮੈਂ ਧੀ ਗਰੀਬ ਘਰ ਦੀ। ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਲੱਗਾਂ ਤੇਰੀ ਧੀ ਹਾਂਣਦੀ।

ਤੇਰੀ ਉਮਰ ਕੰਨਿਆਂ ਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀ। ਲੱਗਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਪੂਰਨ ਹਾਣਦੀ।

ਇਹ ਗੱਲ ਕਹਿੱਣ ਤੋਂ ਨਾਂ ਮੈਂ ਸੰਗਦੀ। ਕਿਵੇਂ ਸੰਭਾਲ ਦਿਆਂ ਜੁਵਾਨੀ ਆਪਦੀ?

ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਸ਼ਰਮ ਕਰਾਂ ਲੋਕ ਲਾਜ ਦੀ? ਦੁਨੀਆਂ ਧੱਕੇ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਫੱਟਕਾਰ ਦੀ।

ਜੇ ਇਹੀ ਵਿਉਂਦੇ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਧੀ ਆਪਦੀ। ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਦਿਲ ਉਤੇ ਕੀ ਬੀਤਦੀ?

ਲੱਭਦਾ ਰਾਜਿਆਂ ਜ਼ਨਾਨੀ ਆਪਦੇ ਹਾਂਣਦੀ। ਜੇ ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਔਲਾਦ ਨਾਂ ਜੰਮਦੀ।

ਫਿਰ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰਾਜਿਆਂ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਜਾਂਣਦੀ। ਕਈ ਸਮਝਦੇ ਔਰਤ ਨੂੰ ਚੀਜ਼ ਐਸ਼ ਦੀ।

ਜੇ ਰਾਜਿਆਂ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਵਿਉਦਾ ਤੂੰ ਧੀ ਆਪਦੀ। ਜੇ ਉਹ ਹਾਂਣੀ ਮੇਚਦਾ ਆਪ ਨੂੰ ਲੱਭਦੀ।

ਇਹ ਹੋਣੀ ਸੀ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਆਪਦੇ ਘਰਦੀ। ਲੋਕੋ ਧੱਕੇ ਸ਼ਾਂਹ ਨੂੰ ਮੈਂ ਦੱਸੋ ਕਿਵੇਂ ਜਰਦੀ?

ਰਾਜੇ ਹਵਾਲੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦੀ? ਰਾਜੇ ਤੋਂ ਆਪਦੀ ਕਿਰਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੰਭਾਲਦੀ।

ਬਚਾਲਾ ਪੂਰਨਾਂ ਵੇ ਮੈ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਹਾਂਣਦੀ। ਮੈ ਕੰਮਜ਼ੋਰ ਜਿਹੀ ਰਾਜਾ ਲਾਵੇ ਤਾੜ ਬਾਜ ਦੀ।

ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਬਰਾਬਰੀ ਨੀ ਗਰੀਬ ਦੀ। ਸਤਵਿੰਦਰ ਕਹੇ ਰਾਜਿਆ ਗੱਲ ਕਰ ਨਿਆ ਦੀ।

ਲੋਕੋ ਵੇ ਅੰਨਿਆ ਨੂੰ ਮੈਂ ਨਾਂ ਸਹਾਰਦੀ। ਰੀਤਾ ਰਿਵਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਾਂ ਸੱਤੀ ਜਾਂਣਦੀ।

ਮੈਂ ਅੱਗ ਲਾਮਾਂ ਚੂਲੇ ਵਿੱਚ ਢਾਵਦੀ। ਕੋਈ ਧੀ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਘਟਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ।

ਪੁੱਤਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਿਆਰ ਵੰਡਾਉਂਦੀਆਂ। ਜੀਅ ਲਾ ਕੇ ਘਰ ਨੇ ਵਸਾਉਦੀਆਂ।

ਚੱਕ-ਚੱਕ ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਖਿੰਡਾਉਂਦੀਆਂ। ਜਦੋਂ ਮਨ ਚਾਹਿਆ ਵਰ ਪਾਉਂਦੀਆਂ।