ਸਾਜਨ

ਸਾਜਨ ਤੋਂ ਸਭ ਸੇ ਲੱਗਤੇ ਪਿਆਰੇ।
ਦਿਲ ਜਾਨ ਮੈਨੇ ਸਾਜਨ ਪੇ ਵਾਰੇ।
ਇਸ਼ਕ ਕੋ ਦੁਰਕਾਰਤੇ ਹੈ ਲੋਗ ਸਾਰੇ।
ਢੂਢਤੇ ਹੈ ਸਾਜਨ ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ।
ਸਾਜਨ ਕੀ ਸੋਚਤੇ ਹੋ ਸੱਤੀ ਕੋ ਆਪਨਾਂ ਬਣਾ ਲੀਆ।
ਹਮ ਨੇ ਤੋਂ ਸੋਚਤੇ ਹੈ ਰੱਬਾ ਪੰਛੀ ਜਾਲ ਮੇ ਫਸਾ ਲੀਆ।
ਸੱਜਣਾ ਆਪਿਣਆਂ ਪਿਆਂਰਿਆਂ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਨਹੀਂ ਕਮਾਈਦਾ।

ਮਿਲ ਜਾਣ ਨਵੇ ਸਾਜਣ

ਪੁਰਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਨਹੀਂ ਜਾਈਦਾ।
ਸੱਜਣ ਹੀ ਤਾਂ ਮਹਿਫ਼ਲ ਸਜਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਸੱਜਣ ਹੀ ਤਾਂ ਮਨ ਬਹਿਲਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਸੱਜਣ ਹੀ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਸਤਵਿੰਦਰ ਸੱਜਣ ਹੀ ਦਿਲ ਲੁੱਟਦੇ ਨੇ।
ਉਹ ਸੱਜਣ-ਸੱਜਣ ਕਹਿਕੇ ਮੋਹ ਲੈਂਦੇ।
ਕਰ ਮਿੱਟੀਆਂ ਗੱਲ਼ਾਂ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਉਂਦੇ।
ਆ ਕੇ ਜਦੋਂ ਸਜਣ ਕਹਿਕੇ ਗਲੇ ਲੱਗਦੇ।
ਦੋ ਵਿਛੜੇ ਹੋਏ ਸੱਜਣ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ।

ਸਾਜਨ ਹਮਾਰੇ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਮੇ ਏਕ

ਸਾਜਨ ਕੀ ਪਿਆਰ ਪਿਆਰੀ ਬਾਤੇ।
ਬੋ ਖੂਬਸੂਰਤ ਪਿਆਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤੇ।
ਸਭ ਬਦਲ ਗਿਆ ਉਸ ਕੇ ਗਰ ਜਾਤੇ।
ਹਮੇ ਨੌਕਰ ਸਮਝਨੇ ਲਗੇ ਸ਼ਾਦੀ ਕਰਾਤੇ।
ਚਾਹੇ ਸੁੰਦਰ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਮੇ ਲੋਗ ਅਨੇਕ।
ਬੋ ਸਾਜਨ ਹਮਾਰੇ ਹੈ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮੇ ਏਕ।
ਸੂਬਾ ਸ਼ਾਮ ਪੰਜਾਬੀ ਰੇਡੀਓ ਲਗਾਤੇ ਹੈ।
ਹਮ ਸੇ ਅਪਨਾਂ ਪਿਛਾ ਛੂਡਾ ਲੇਤੇ ਹੈ।
ਸੱਜਣ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ਫੁੱਲ ਖਿੱਲਾਂ ਕੇਰਦੇ।
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਸਗੀਤ ਦੀਆਂ ਧੁਨਾਂ ੜੇੜਦੇ।
ਸੱਜਣ ਸਤਵਿੰਦਰ ਦੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ।
ਸੱਤੀ ਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਨਾਂ ਉਹਦੇ ਵਰਗੇ।
ਅਸੀਭ ਖੂਬ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ।
ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲਦੇ।