ਧੰਨ, ਧੀ-ਪੁੱਤ ਇਕ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ

ਸਤਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸੱਤੀ-(ਕੈਲਗਰੀ)- ਕਨੇਡਾ

ਹਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਢਲ ਜਾਂਦਾ। ਬਗੈਰ ਰੁਕਿਆਂ ਸਮਾਂ ਮੁੱਕਦਾ ਜਾਂਦਾ।

ਜੀਅ ਕਰੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਰੋਕਲਾਂ। ਜੇ ਸਮੇਂ ਵਾਂਗ ਚੱਲਣਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਸਿੱਖਲਾਂ।

ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਆ। ਅੱਗੇ ਲੰਘਣੇ ਦੀ ਲੋਕੋ ਦੋੜ ਲੱਗੀ ਆ।

ਹਰ ਕੋਈ ਦਿਸਦਾ ਭੱਜਿਆ ਫਿਰਦਾ। ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਧੰਨ ਇਕੱਠਾ ਹੈ ਕਰਦਾ।

ਧੰਨ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਖੁਸੀਆਂ ਹੈ ਲੱਭਦਾ। ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਪੱਲੇ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ।

ਸਬ ਧੰਨ ਪਿਆਰ ਲੈਣੇ ਨੂੰ ਚੱਕਰ ਚੱਲਦਾ। ਧੀ-ਪੁੱਤ, ਧੰਨ ਇਕ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ।

ਇਹ ਤਾਂ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ ਬੰਦਾ ਹੋਵੇ ਜਿਉਂਦਾ। ਕਹਿੰਦੇ ਗੁਡ ਬਾਏ ਜਦੋਂ ਦਿਲਦਾਰ ਥਿਉਂਦਾ।

ਸੱਤੀ ਆ ਗਿਆ ਦਿਨ ਸਬ ਛੱਡਤਾ। ਸਤਵਿੰਦਰ ਮੌਤ ਨੇ ਜਦੋਂ ਗਲਾ ਦੱਬਤਾ।

ਨਿੱਕਲਿਆ ਦਮ ਕੌਡੀਆਂ ਵਾਂਗ ਰੁਲਦਾ। ਕੋਈ ਮੁਰਦਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ।

ਜਾਲਿਆ, ਤਾਰਿਆ ਮਿੱਟੀ ਚ ਦੱਬਤਾ। ਮਰੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮਿਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।

ਮੂੰਹ ਉਤੇ ਹਰ ਕੋਈ ਬੱਲੇ-ਬੱਲੇ ਕਰਦਾ। ਪਿੱਠ ਪਿਛੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦਲੇਰ ਬੰਦਾ ਕਰਦਾ।